Quellen zur Geschichte der Juden im Erzbistum Mainz (1273-1347)

Zurück zur Übersicht

340 Quellen in diesem Teilcorpus. Sie sehen die Quelle 8.

Ebm. Mainz 1, Nr. 8

1276 April 12, Worms

König Rudolf [von Habsburg] bekundet, dass er den Raugrafen Ruprecht nach dessen Leistung des Treueids mit fünf Juden in Altenbamberg oder anderen seiner befestigten Orte belehnt. Sollten einige dieser Juden abwandern oder sterben, darf der Raugraf andere an ihrer Stelle annehmen. Der König hat das Recht, die Juden für die Summe von 300 Mark Kölner Pfenningen wieder auszulösen, für welches Geld der Raugraf dann Eigengut erwerben soll, das er hinfort als Reichslehen innehat.

Rudolphus, dei gracia Romanorum rex, semper augustus, universis sacri imperii fidelibus presentes litteras inspecturis graciam suam et omne bonum. Quia celsitudini regie congruit fidelium stipari caterva et eorundem totis affectibus ampliare collegium, ut respublica eo sit tutior quo potioribus et amplioribus fidelium serviciis est minuta, nobilem virum Rupertum Hirsutum comitem, cuius fidei puritas et pura sinceritas non potest esse non notoria, quibus etiam in conspectu regie maiestatis se graciosum exhibuit et acceptum licet fidelitate nobis astrictum fortiori ac speciali vinculo salutis homagii debito nobis et imperio indissolubiliter duximus colligandum. Recepto itaque ab eodem Ruperto fidelitatis et homagii debito iuramento ex liberalitate regia eidem concedimus in feodum quinque iudeos in Boumeburg ut alibi in suis municionibus residentes qui, si nimius pauciores fuerint, ut ex dicto numero aliqui cesserint ut decesserint, colligendi et recipiendi in locum cedencium ut decedencium iudeorum alios in facultatibus hiis, qui nunc in ipsius Ruperti municionibus commorantur, non dispares sine fraude et dolo eidem liberam concedemus facultatem. Recenta tamen nobis nostris quam successoribus potestate predictos iudeos pro trecentis marcis denariorum Coloniensium, cum placuerit, liberandi, quam summam pecunie, cum eidem soluta fuerit, in empciones prediorum conuertet a nobis et imperio feodali titulo tenendorum. In cuius rei testimonium presens scriptum exinde conscribi et maiestatis nostre sigillo iussimus conmuniri. Datum Wormacie, pridie idus aprilis, indictione quarta, anno domini millesimo CCmo LXXᵒ sexto, regni vero nostri anno tertio.

Rückvermerk:

alß konig rudolff Rugraff ruprecht verluht hat funff Juden zu halte zu beumberg

Überlieferung:

Wiesbaden, HStA, Abt. 168a, Nr. 6, Orig., lat., Perg.

  • Ziwes, Studien (1995), Nr. 3, S. 272;
  • Regesten des Archivs der Grafen von Sponheim 1, Nr. 82, S. 112 f.;
  • RI 6, 1, Nr. 546, S. 146;
  • Regesten zur Geschichte der Juden in Deutschland, Nr. 55, S. 10.
  • Güntzel, Iudei (2010), S. 50 und 148;
  • Kneib, Juden (2009), S. 107, Anm. 5;
  • Kreutz, Juden (2002), S. 261;
  • Ziwes, Studien (1995), S. 102;
  • GJ 2, 1, S. 10;
  • Stobbe, Juden (1866), S. 27 ("Beimburg" statt Altenbamberg);
  • Caro, Sozialgeschichte 2 (1920), S. 120 ("Beimburg" statt Altenbamberg).

(gem.) / Letzte Bearbeitung: 26.06.2018

Zitierhinweis

Corpus der Quellen zur Geschichte der Juden im spätmittelalterlichen Reich, hg. v. Alfred Haverkamp und Jörg R. Müller, Trier, Mainz 2015, MZ01, Nr. 8, URL: https://www.medieval-ashkenaz.org/MZ01/CP1-c1-00lm.html (Datum des Zugriffs)

Lizenzhinweis

Die Datensätze stehen unter einer Creative Commons Attribution 4.0 International (CC BY 4.0) Lizenz und können unter Berücksichtigung der Lizenzbedingungen frei nachgenutzt werden. Sofern nicht anders angegeben, sind die verwendeten Bilder urheberrechtlich geschützt.

Zurück zur Übersicht