Quellen zur Geschichte der Juden im Elsass (1273-1347)

Zurück zur Übersicht

337 Quellen in diesem Teilcorpus. Sie sehen die Quelle 30.

Elsass 1, Nr. 29

1294 Januar 13, Rheinau

Renfrid, Sohn Martins, Bürger von Rheinau, und seine Frau Gertrud haben zusammen mit ihren Kindern und Renfrids Schwiegermutter Sophia dem Juden Samuel und seinen Erben ein Haus bei der 'Merkerbrücke' sowie die dort gelegene obere Badstube samt Laube und Zubehör für 40 Pfund Straßburger Pfennige unter bestimmten Bedingungen verkauft. Unter den Zeugen des Rechtsgeschäfts wird neben lokalen Amtsträgern Hugelin, genannt Jude, aufgezählt.

Noverint universi praesencium inspectores, quod ego Renfridus filius Martini, civis de Rinowe, Gerdrudis uxor mea legittima, una cum socru mea, domina Sophia, et liberis meis vendidimus et venditionis titulo tradidimus Samueli iudeo et suis heredibus inperpetuum domum nostram lapideam contiguam domui nostre apud pontem, qui vulgariter dicitur apud Merkerbruke, et de eadem nostra domo contigua praedicta stupam superiorem cum lobeo et suis attinenciis usque ad summum eius per quadraginta libras denariorum Argentinensium usualis monete, quam peccuniam recepisse et integraliter nobis persolutam esse fatemur. Ita tamen, quod inferiora stupe cum suis attinenciis ad nos valeant pertinere, dum modo eadem inferiora sive muri per nos seu per heredes nostros in posterum non deteriorentur. Ita tamen, quod si casu fortuito aliqua dampna per incendium sive quocumque modo de stupa praedicta cum suis attinenciis oriantur, nos una cum ipso eosdem muros substitutos in pristinum statum communibus expensis reformare tenemur. Ita demum, quod, si praedictus iudeus sive sui heredes noluerint, sibi fas sit, ut antea licite edificare. Si autem praedictus iudeus propter inopiam seu propter alium casum quemcumque infortuitum seu inopinatum reedificare non valuerit et sui heredes, nos ad conservationem praedictorum murorum rectum super ponere nostris sumptibus tenentur, quod rectum durabit, quo usque praedicto iudeo facultas se obtulerit edificandi. Ita videlicet, quod cum praedictus iudeus edificare noluerit, praedictum rectum a praedicto muro deponemus. Insuper renunciamus omni iuri tam canonico quam civili et specialiter legi dicenti generalem renunciationem non valere ac omnibus conswetudinibus ac statutis praedicti opidi Rinaugensis et omnibus litteris apostolicis, seu ordinariis, seu extraordinariis, seu quibuscumque facti vel iuris impetrandis non obstantibus, qui praedictam venditionem possent vel poterunt inpedire.

Acta sunt hec Rinaugense sub lobio praesentibus subscriptis personis, qui tunc temporis consules ibide [!] fuerunt, videlicet Gosso quondam advocatus, Uͦlricus scultetus, Terungus quondam scultetus, Albertus dictus Oleman, Heinricus frater eius, Hugelinus dictus Iude et alii quam plures fide digni, qui interfuerunt. Et ut praedicta permaneant inconvulsa sigillum civitatis Rinaugensis praedicte presentibus est appensum.

Datum in die Hylarii, anno domini Mᵒ CCᵒ LXXXXᵒ IIIIᵒ.

Rückvermerk:

שמואל בר' יועץ (Schmuel bar Joez)

Überlieferung:

Strasbourg, AM, 2OND 168/1, Orig., lat., Perg.

  • Metz, Essai, Tl. 2 (2008), S. 156;
  • Mentgen, Studien (1995), S. 35.

(gem.) / Letzte Bearbeitung: 03.05.2017

Zitierhinweis

Corpus der Quellen zur Geschichte der Juden im spätmittelalterlichen Reich, hg. v. Alfred Haverkamp und Jörg R. Müller, Trier, Mainz 2014, EL01, Nr. 29, URL: https://www.medieval-ashkenaz.org/EL01/CP1-c1-00ol.html (Datum des Zugriffs)

Lizenzhinweis

Die Datensätze stehen unter einer Creative Commons Attribution 4.0 International (CC BY 4.0) Lizenz und können unter Berücksichtigung der Lizenzbedingungen frei nachgenutzt werden. Sofern nicht anders angegeben, sind die verwendeten Bilder urheberrechtlich geschützt.

Zurück zur Übersicht